Ο  χρόνος  τρέχει , η  ζωή   προσπερνάει

Και  εμείς ,  προσπαθούμε

Προσπαθούμε , να  προλάβουμε  τις  ατελείωτες  σκέψεις

Που  σαγηνευτικά ,  ερωτοτροπούν  με  τον  κύκλο  των  επιθυμιών .

Οι  ρυθμοί  όμως , έντονα  γρήγοροι

Και  εμείς , σαν  τους  πρωτάρηδες , φαντάζουμε ανήμποροι , τόσο μικροί

Ο  χρόνος  λοιπόν , ματαιώνει .  Με  ιδιαίτερη  χάρη , αναβάλει

Έτσι : την  σκέψη  τραβάει . Την μαγνητίζει , για να  την  ορίζει

Εμείς  όμως , προσπαθούμε

Για να  πείσουμε  τον  εαυτό  μας , ότι  τάχα  μπορούμε

Ότι  ελέγχουμε  το  παιχνίδι  και  κανείς ,  δεν  μας  ορίζει

Ξεχνώντας  έτσι ,  βασικά  πράγματα , τόσο  απλά

Μα  ταυτόχρονα -  ουσιαστικά

Ο  δρόμος   φευγάτος , τα  όνειρα  ακολουθεί

Ο  ουρανός   αόρατος , τα πτηνά   τραγουδούν

Του  ερχομού  το   φευγιό – Η  ζωή μια  οπτασία

Μες  του ονείρου , την  ιεροτελεστία .

Η  υπομονή  εδραιώνεται , η  προσμονή  ανδρώνεται

Δημιουργώντας  εξαρτήσεις , οδηγώντας  σε , σ’ ατομικά  γκέτο

Πολιορκούμενος   από  στυλοβάτες ,  κούφιους – σάπιους  , ακροβάτες .

Τρέχεις  να  φτάσεις  όσα , που  ίσως  να  μην  πιάσεις .

Πωρώνεσαι , ματώνεις  και  μετά ,  ερωτηματικά  γεμάτα  από  κενά .

          Τελικά ο χρόνος είναι αυτός που δικαιώνει τις πράξεις σου , σε συνδυασμό δε , με καλές προσπάθειες και δυνατούς στόχους σε κάνει να ακτινοβολείς .

      Το ζήτημα δε , είναι να βρείς την τεχνική μετατροπής των σκέψεων ώστε το πέρασμα του χρόνου να μην είναι επίπονο , παρά μόνο ευεργετικό .Καθημερινά δε , ( όσο βρίσκεσαι σε εξέλιξη ) έρχεσαι αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί πρέπει να καθιερώσεις την ατομικότητά σου , να αποποιηθείς τρίτες σκέψεις και παράγοντες , για να μπορέσεις να βγάλεις την θετική δημιουργία που βρίσκεται φυλακισμένη μέσα σου .Κινδυνεύεις δε , στην πορεία μιάς τέτοιας προσπάθειας να κατηγορηθείς από τους υπολοίπους , λόγω του ότι δημιουργείς καινοτομίες .Το ζητούμενο όμως , και πάλι είναι το πώς θα κρατηθείς σταθερός στους στόχους σου ώστε να τους πραγματοποιήσεις και έτσι να γευτείς την χαρά της δημιουργίας , η οποία είναι αναλλοίωτη και δεν αναπληρώνετε με κενές καθημερινότητες .        

      Εξάλλου , μέσα από νέες τεχνικές ξεπερνάς το κατεστημένο και έτσι μόνο , διαγράφεις το μέλλον σου . Γιατί το ουσιώδες είναι , το πώς θα δημιουργήσεις και όχι το πώς θα δεχθείς .

      Μέσα σε αυτή την προσπάθεια , θα χρειαστούν και κάποιοι συμβιβασμοί .Αρκεί όμως , να μην είναι του βαθμού που θα αλλοιώνουν ή θα μεταβάλλουν τα όνειρα . Γιατί δίχως όνειρα , δεν υπάρχει εξέλιξη .

Είναι αδιανόητο το πόσο μπορεί να είναι διαφορετική  η πραγματικότητα από την φαινομενική παρουσία .

      Και όλα αυτά , γιατί οι άνθρωποι κρύβουν ( από ανασφάλεια ) αρκετά στοιχεία , εξάλλου υποβόσκουν και πολλά κατάλοιπα από την οικογενειακή εξουσία και την παιδική ηλικία .

      Είναι δε , συνηθισμένο φαινόμενο το σαδομαζοχιστικό στοιχείο σε όλες τις δραστηριότητες του ανθρώπου . Το οποίο μάλιστα αυξάνει , ανάλογα με τις ψυχοσυναισθηματικές εξαρτήσεις .

      Έτσι λοιπόν , πολλές φορές υποκύπτουν λόγω συνθηκών σε καταστάσεις διαφορετικές από αυτές που επιθυμούν γκρεμίζοντας στόχους και όνειρα , προκειμένου να μην έρθουν σε σύγκρουση με ανθρώπους ισχυρότερους ή για να μην ξεφύγουν από το κατεστημένο και έτσι περιθωριοποιηθούν αδιαφορώντας για το κόστος της ψυχικής τους ισορροπίας , με αποτέλεσμα να μην μπορούν ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό να ομολογήσουν το λάθος τους, ώστε να μπορούν να βελτιωθούν , αλλά να κλαψουρίζουν για την σκληρότητα της τύχης .

      Βέβαια αυτό συμβαίνει γιατί είναι λιγοστοί εκείνοι που έχουν τα κότσια να τα βρουν με τον εαυτό τους και γνωρίζουν τι πραγματικά γυρεύουν  και αυτό γιατί είναι δύσκολο να αναγνωρίσουν και να δεχτούν την αρνητική τους πλευρά, ώστε εάν και εφόσον μπορούν να την βελτιώσουν ή να την αδρανοποιήσουν .

      Με αποτέλεσμα να βρίσκονται μονίμως σε λάθος στρατόπεδο και να χάνουν το νόημα και την ομορφιά της ζωής τους , οπότε γίνονται σκληροί και άδικοι ακόμα και με τα πιο προσφιλοί τους πρόσωπα .

     Αξιοσημείωτο δε , είναι ότι φοβούνται να προσφέρουν αγάπη μήπως και τυχόν χάσουν τυχόν αποθέματα και αυτό γιατί αγνοούν ότι προσφέροντας αγάπη δεν χάνεις αλλά αντιθέτως κερδίζεις .

     Κερδίζεις γιατί προσφέρεις , άρα ελαφρώνεις. Κερδίζεις λόγω συντροφικότητας . Κερδίζεις γιατί μαθαίνεις τους άλλους και κυρίως εσένα

     Εξάλλου  τι νόημα έχει η ζωή εάν δεν αγωνιστείς για ότι σε ενδιαφέρει και σε ενθουσιάζει . Ακόμη αν θέλεις , τι θα έχεις να απολογηθείς στον εαυτό σου, όταν θα περνάει η ζωή σου μπροστά από τα μάτια σου μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα . Επίσης πώς θα έχεις  απαιτήσεις όταν αρνείσαι τους άλλους και τον ίδιο τον εαυτό σου . Εφόσον , όλα στη ζωή είναι : δούναι λαβείν .    .

     Βέβαια , σημαντική αιτία των παραπάνω είναι : ότι δεν είναι εκπαιδευμένοι και δεν έχουν μάθει να ρισκάρουν . Βλέπεις, θέλουν τα πάντα  επί του ασφαλούς με το ελάχιστο κόστος , για να μην μειώσουν τα εγωιστικά τους αποθέματα , είναι κακό εξάλλου να τους μάθουν οι άλλοι και τότε τι θα έχουν να κρύψουν και από πού θα κρυφτούν . Τη στιγμή μάλιστα που έχουν αδειάσει τα αποθέματα της εσωτερικής τους θερμότητας και κάτω από τέτοιες συνθήκες είναι έντονο το αίσθημα της παγωνιάς .

     Δυστυχώς ο δρόμος του εσωτερικού φωτός είναι για πολλούς , πολύ μακριά ή άγνωστος .Τη στιγμή μάλιστα ,που δεν έχουν μάθει να συνομιλούν με τα εσώτερα τους .

      Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σημείο , μέσα σε μια πολυπληθή κοινωνία ,να κυκλοφορούν άνθρωποι μονάχοι σαν είδος προς εξαφάνιση .

Οι  άνθρωποι , φοβούμενοι  για  να  μην  χάσουν  ότι  δεν  έχουν  να  χάσουν  , πνίγονται  από  πανικό, που  τους  οδηγεί  σε  σπασμωδικές  κινήσεις.  Εξάλλου, λιγοστοί  αυτοί  που  μπορούν   και  έχουν  την  δύναμη  να  αγαπήσουν  πραγματικά. Αφού, ο  πόνος  με  την  αγάπη  είναι   συνυφασμένος. Έτσι  λοιπόν, οδηγούνται   σε  μοναχικούς   αλλά  παράλληλους  βίους, που  στην  πορεία, είναι   δύσκολη  η  επαφή  ή  το  άγγιγμα, λόγω  του  φόβου  και  του  πόνου .